Jeleń szlachetny, jeleń (Cervus elaphus) – gatunek dużego ssaka lądowego z rodziny jeleniowatych (Cervidae).

Jego liczne podgatunki zamieszkują Europę (część Półwyspu Skandynawskiego, Europa Środkowa i południowa), Azję (od Morza Czarnego do Morza Ochockiego i Morza Japońskiego), północną Afrykę. W Afryce żyją tylko na północy, dochodząc na południe do Sahary. Introdukowany w Ameryce Południowej, Australii i Nowej Zelandii.
W Polsce występuje jeleń europejski (Cervus elaphus elaphus), nazywany również jeleniem skandynawskim^.
W populacjach jelenia szlachetnego występującego w Polsce wyróżnia się kilka ekotypów: jeleń bieszczadzki (największy i najsilniejszy), jeleń mazurski, jeleń wielkopolski i jeleń pomorski.
W Polsce występuje we wszystkich większych kompleksach leśnych. Preferencje środowiskowe jeleni są zależne od pory roku. Głównym środowiskiem są nizinne i górskie lasy liściaste i mieszane. Z uwagi na rozłożyste poroże unikają terenów gęsto zakrzewionych.

 Flamingi, czerwonaki, czerwonakowate – rodzina (Phoenicopteridae) ptaków z rzędu flamingowych (Phoenicopteriformes).

Długość ciała 80-145 cm, przy czym samce są większe od samic. Flamingi posiadają długą szyję wygiętą na kształt "S" i długie nogi. Skrzydła długie i zaostrzone. Palce w liczbie 3 lub 4 połączone są błoną pławną. Mimo swojej budowy dobrze latają, potrafią również pływać, co czynią jednak głównie osobniki młode. W locie nogi i szyja wyciągnięte. Dziób świadczy o wysokiej specjalizacji pokarmowej. Gdy ptak zagłębi go w wodzie, językiem przepycha wodę, a umieszczone pod górną szczęką blaszki (lamella) wychwytują pożywienie, np. glony i fragmenty roślin. Osobniki młode posiadają proste dzioby i są karmione wydzieliną z wola.
Flamingi są zwierzętami stadnymi. Dzięki swojej wysokości łatwo dostrzegają drapieżnika i zaczynają wtedy głośno alarmować inne osobniki. Są to ptaki wędrowne, w locie formują długie, nierówne linie. Łączą się w pary na całe życie. Oba ptaki z pary budują kopulaste gniazdo z mułu, w którym składane są jedno lub dwa jaja. Młode karmione są wydzieliną z wola, co cechuje jedynie flamingi i gołębiowe. Młode łączą się w "żłobki", podobnie jak strusie; mimo tego rodzice rozpoznają i karmią swoje młode. Po 6-11 tygodniach są w stanie żerować samodzielnie.

Żubry

Żubr (Bison bonasus) – gatunek łożyskowca z rodziny krętorogich, rzędu parzystokopytnych. W 2012 roku światowe zasoby gatunku wynosiły około 4663 osobników, z czego 1552 z nich przebywa w hodowlach zamkniętych, a 3111 żyje w wolnych i w półwolnych stadach. Według danych z 2012 roku w Polsce żyło 1299 żubrów, z czego większość z nich w stadach wolnościowych (pięć populacji). Prawie połowa polskiej wolnej populacji skupiona jest w Puszczy Białowieskiej, ponadto dzikie żubry w Polsce spotkać można w Bieszczadach, Puszczy Knyszyńskiej, Puszczy Boreckiej oraz w rejonie Mirosławca i Drawska Pomorskiego w województwie zachodniopomorskim oraz w Zwierzyńcu Bałtowskim w woj. świętokrzyskim.